VAKANTIE NAAR DUITSLAND – DE REIS TERUG NAAR HUIS
Bij vertrek vanuit Nederland had ik geen concrete planning gemaakt voor de vakantieweek. Ik had voornemens, maar die waren niet specifiek gekoppeld aan dagen. Ik zou het vooral van het weer laten afhangen. Ook voor de zaterdag, de laatste dag, was er geen duidelijk plan. Terug naar Nederland, zoveel was duidelijk. Maar hoe laat, dat lag nog volledig open. Ik besloot om al vrij vroeg te vertrekken.
Natuurlijk had ik eerst nog een leuke plek in de omgeving kunnen zoeken om enige tijd te vertoeven. Ik koos ervoor om dat niet te doen, maar in etappes terug naar huis te rijden. De eerste etappe zou een rit van ongeveer twee uur zijn, tot aan het stadje Bedburg. In dit stadje, gelegen aan de snelweg waarover ik huiswaarts zou rijden, bevindt zich een Real supermarkt. Eens in de zoveel maanden bezoek ik Real in Bocholt, net over de grens bij Arnhem, om er bepaalde producten te halen die in Nederland niet verkrijgbaar zijn. Ik maak er dan altijd een compleet dagje uit van. Nu kon ik mooi even onderweg stoppen bij Real. Rond 10:00 uur maakte ik nog even snel de onderstaande foto’s van het hotel. Daarna zette ik koers naar het westen.
De rit naar Bedburg verliep zonder problemen. Wel kreeg ik na ongeveer anderhalf uur last van een lichte migraine, waarschijnlijk door het ingespannen turen naar de weg. Zo vlak na een aanrijding ben je, voor zover dat kan, extra gefocust op alles wat er om je heen gebeurt. Die inspanning kan dan zorgen voor verschijnselen van migraine. In mijn geval levert dat meestal wat lichtvlekken in mijn ogen op, gevolgd door hoofdpijn. Over het algemeen is na ongeveer drie kwartier alles weer voorbij. Zo ook in dit geval. Hoofdpijn heb ik niet echt ervaren dit keer. Ik heb wat rondgewandeld in de supermarkt en wat zaken gekocht.
Op hetzelfde terrein is ook een vestiging van broodjesbedrijf Subway. Ik overwoog om daar mijn lunch te gebruiken en wandelde er zelfs al naartoe. Vervolgens ben ik toch weer omgekeerd en in de auto gaan zitten. Ik had eigenlijk wel trek in een McChicken en zou dus bij het vervolgen van mijn route gaan uitkijken naar een gele M aan de horizon. Het nadeel van zo’n M is dat hij soms pas vanachter de hoge bomen zichtbaar is wanneer je de afrit reeds gepasseerd bent. Bij de afrit Beuningen vond ik een McDonalds. Ik bestelde er de door mij verlande McChicken en wat minuten later ook nog een medium portie Franse frietjes.
Een kwartiertje later was ik weer op weg. In principe zou Beuningen de laatste stop geweest zijn. Helaas kwam er nog een derde onderbreking van de reis. Een onderbreking op een minder voor de hand liggende plaats. Ik had nog 28 kilometer te gaan voordat ik thuis zou zijn. Maar ik strandde op de A9 ergens in de buurt van Amstelveen. Klapband! Natuurlijk, dat hadden we nog niet gehad. Zou het een gevolg zijn van de schade door de aanrijding? Of gewoon domme pech? Hoe dan ook, het past geheel in het plaatje van een vakantie vol gebreken. De ANWB was ongeveer een half uur na mijn melding ter plaatse en nog geen kwartier later kon ik weer verder. Prima service!
In het laatste uur van de middag was ik zowaar weer thuis! Ik heb de tassen met alles wat ik had meegenomen naar Duitsland (kleding, toilettas, laptop, navigatiesysteem, enzovoort) beneden in de bergruimte onder de flat gezet en de boodschappen uitgeladen. Daarna heb ik de auto naar een andere locatie gebracht. Wanneer een auto met schade voor je deur staat, krijg je constant vragen over wat er is gebeurd. Daar had ik geen zin in, dus de auto werd even tijdelijk weggezet op een andere plek. Thuisgekomen heb ik alle stekkers, die ik voor vertrek verwijderd had uit het contact, weer aangesloten. Ik heb de computer aangezet en wat e-mail gelezen. In de loop van de week had ik de e-mailboxen in Duitsland gewoon bijgehouden, dus een enorme lading berichten bleef mij bespaard.
Helaas begaf na ongeveer anderhalf uur de internetverbinding het. Die zou vervolgens de rest van het weekeinde niet meer terugkomen. Zaterdagavond heb ik met de klantenservice van mijn provider gebeld, maar telefonisch konden ze me helaas niet verder helpen. Alle trucjes die we geprobeerd hebben, werkten niet. Een spoedmonteur werd ingeroosterd voor maandagochtend. Deze man ontdekte al vrij snel dat de voedingskabel van mijn signaalversterker defect was. Hij vermoedde dat het te maken had met het feit dat ik de stroom eraf had gehaald tijdens mijn vakantie. “Die dingen kunnen er niet zo goed tegen als er stroom af gaat en dan weer op”, vertelde hij. Vreemd, ik dacht er juist verstandig aan te doen om zoveel mogelijk stroomverbruikende apparaten uit te schakelen.
Met het vervangen van de voedingskabel werkte weliswaar mijn signaalversterker weer, maar het modem pikte het signaal nog steeds niet op. Uiteindelijk besloot de monteur om ook het modem te vervangen. Een nieuw modem werd uit de auto gehaald en warempel, het werkte direct weer goed. Ik was weer online en kon dus het maken van mijn reisverslagen vervolgen op mijn pc in plaats van op mijn laptop met wifi via een hotspot. Ik werk veel sneller en fijner op mijn pc dan op mijn laptop. Inmiddels was ook een ander probleem aan het licht gekomen. Dat betrof mijn vriezer. Die bleek al een week open te staan en was veranderd in een soort ijsbunker.
Vlak voor vertrek had ik zondagmiddag acht koelelementen uit mijn vriezer gehaald. Die waren volledig bevroren. Ik deed ze in mijn koelbox, waarin ik wat zaken meenam voor onderweg en voor in het hotel. Een bakje druiven, dat ik niet nog een week thuis wilde laten staan om bederf te voorkomen. Wat kuipjes smeerkaas, handig voor onderweg op een cracker. De salade, waarover ik eerder al schreef. Een bakje tomaten, om dezelfde reden als de druiven. Die dingen wilde ik graag gekoeld overbrengen en dat is prima gelukt. Het is me kennelijk ontgaan dat, bij het sluiten van de vriezer, een theedoek tussen de deur was blijven hangen. Gevolg: de inhoud van de vriezer was deels ontdooit en de deur sloot niet meer vanwege de ijsvorming.
Met een mes heb ik de ijslaag zo goed mogelijk verwijderd. De vier lades waren nauwelijks open te krijgen, omdat ook die volledig vastgevroren waren. Uiteindelijk heb ik ze, zonder het apparaat te moeten uitschakelen, toch los kunnen wrikken. Sinds thuiskomst ben ik nu bezig om de inhoud van mijn vriezer geleidelijk te consumeren, zodat het apparaat uiteindelijk zo goed als leeg raakt. Dan kan ik het uitschakelen en de rest van het nog aanwezige ijs laten ontdoooien. Behalve wat verdroogde bruine bolletjes (die ik overigens gewoon opeet) lijkt de schade mee te vallen. Zelfs aan mijn Magnum Double Chocolate kon ik niets vreemds ontdekken.
Hoewel de vakantiereis hiermee volledig is beschreven, is dit nog niet het laatste deel van mijn verslag. Er komt nog een laatste deel, waarin ik wat foto’s toon die om uiteenlopende redenen bijzonder zijn. Ook zal ik daarin wat conclusies over deze hele week en de gevolgen ervan op een rij zetten.
EERDERE DELEN: