VAKANTIE NAAR DUITSLAND – EEN DAGJE NAAR MAINZ
Als ik de naam Mainz hoor, denk ik aan carnaval. Mijn moeder keek vroeger vaak naar het televisieprogramma ‘Mainz Bleibt Mainz’, een programma dat geheel in het teken staat van dat feest en dat steevast kan rekenen op hoge kijkcijfers bij onze oosterburen. De stad Mainz had ik zelf echter, voor zover ik weet, nooit bezocht. Dat moest maar eens veranderen.
Mainz is een studentenstad met ongeveer 210.000 inwoners. Ter vergelijking, Haarlem, Heemstede en Bloemendaal hebben samen ongeveer 200.000 inwoners. Mainz is de hoofdstad van de deelstaat Rheinland-Pfalz en ook de grootste stad in deze deelstaat. Fietsend vanuit Heidesheim ben je ongeveer tien kilometer onderweg voordat je de stad bereikt. Vervolgens heb je nog wel wat kilometers voor de boeg om de binnenstad te bereiken. Vanuit Gonsenheim, een soort voorstadje van Mainz, kwam ik eerst weer in onbewoond gebied terecht. Vervolgens vielen deze gebouwen me in het bijzonder op:
Ze doen me een beetje denken aan de containerwoningen voor studenten zoals die destijds in Amsterdam zijn neergezet. Ik bleek trouwens intussen verkeerd te zijn gereden, de bewegwijzering voor fietsers liet weer eens te wensen over. Uiteindelijk vond ik mijn weg richting het centrum en kwam ik langs het station.
Een mooi groot station, zoals je dat in de hoofdstad van een deelstaat mag verwachten.
Iets voorbij het station begint het stadscentrum. Meteen kreeg ik daarbij gedachten aan Amsterdam, want het was een rommeltje. De weg was opgebroken en overal stonden gele hekken om het verkeer in goede banen te leiden.
Zoals in veel steden bestaat het centrum uit een oud en een nieuw gedeelte. Het nieuwe gedeelte zie je, komend vanaf het station, als eerste. Het oude stadshart ligt daarachter. De foto’s behoeven denk ik weinig commentaar.
Als je voor het eerst in een stad bent, wil je natuurlijk de belangrijkste plekken niet vergeten. Maar ja, welke zijn dat dan? Ik heb verschillende mensen op straat aangesproken en ze gevraagd wat ik beslist gezien MOEST hebben van Mainz, wetende dat het mijn eerste bezoek was. Steeds kreeg ik hetzelfde antwoord. De Chagall Vensters, die MOEST ik gezien hebben. Aldus geschiedde. De Joods-Russische kunstenaar Marc Chagall, ontwierp deze gebrandschilderde ramen voor de St. Stephankerk als teken van verbondenheid en verzoening. Chagall was al 84 jaar oud toen hij in 1972 deze klus aanvaardde.
Na het bezoeken van de St. Stephankerk hield ik het, wat Mainz betreft, voor gezien. Voor de terugtocht had ik immers ook nog een uurtje nodig. In de loop van de avond ben ik dichtbij het hotel gebleven. Direct achter het hotel is een bedrijventerrein met twee supermarkten, een tuincentrum en nog wat andere bedrijven. Daar weer achter ligt een woonwijkje, genaamd Uhlerborn. Dat is een apart dorpje in een dorpje, zou je kunnen zeggen. Ik maakte er deze foto’s:
Omdat Uhlerborn nogal afgelegen ligt van de rest van Heidesheim, heeft het een eigen, piepklein station.
Direct daartegenover begint het bos, waar je heerlijk kunt wandelen.
Dat zou me vooral de volgende dag, donderdag, goed van pas komen. De donderdag zou namelijk het absolute dieptepunt van de vakantie worden. Zo zeer zelfs, dat er van vakantie in feite geen sprake meer was. Daarover meer in het volgende deel.
EERDERE DELEN: